اي دختر عقل و خواهر دين
وي گوهر دُرج عزّ و تمكين

عصمت شده پاي بند مويت
اي علم و عمل مقيم كويت

اي ميوه‌ي شاخسار توحيد
همشيره‌ي ماه و دخت خورشيد

وي گوهر تاج آدميّت
فرخنده نگين خاتميّت

شيطان به خطاب قم براندند
پس تخت تو را به قم نشاندند

كاين خانه بهشت و جاي حوّاست
ناموس خداي جايش اينجاست

اندر حرم تو عقل مات است
زين خاك كه چشمه‌ي حيات است

جسمي كه دراين زمين نهان است
جاني است كه در تن جهان است

اين ماه منير و مهر تابان
عكسي بود از قم و خراسان

ايران شده نور بخش ارواح
مشكات صفت عرش و كرسي

هر كس به درت به يك اميدي است
محتاج تر از همه «وحيدي» است


آيت الله وحيد خراساني

سايت فطرت