یا رب الحسین اشف صدر الحسین بظهور الحجت

شیخ کشی(ره) از زید شحام روایت کرده است که: من با جماعتی از کوفیان در خدمت امام صادق(علیه السلام) بودیم، جعفر بن عفان وارد شد. حضرت او را اکرام کردند و نزدیک خود نشاندند و فرمودند یا جعفر!
جعفر عرض کرد: جانم، خدا مرا فدای تو کند.
حضرت(علیه السلام) فرمودند: به من گفته‌‌اند تو در مرثیه و عزای حسین(علیه السلام) شعر می‌‌گویی.
جعفر عرض کرد: بله، فدای تو شوم.
حضرت(علیه السلام) فرمودند: پس بخوان.
جعفر شروع به خواندن مرثیه کرد، حضرت امام صادق(علیه السلام) و حاضرین مجلس گریستند.
حضرت(علیه السلام) آن قدر گریست که اشک چشم مبارکش بر محاسن شریفش جاری شد.

پس از آن حضرت صادق(علیه السلام) فرمودند: به خدا سوگند که ملائکه مقرب در اینجا حاضر شدند و مرثیه تو را که در مصائب حسین(علیه السلام) خواندی شنیدند و بیشتر از ما گریستند و حق تعالی در همین ساعت بهشت را با تمام نعمت‌‌های آن برای تو واجب گردانید و گناهان تو را آمرزید.

پس امام(علیه السلام) فرمودند: ای جعفر می‌‌خواهی که زیادتر بگویم؟
جعفر عرض کرد: بله، ای سید من.

حضرت(علیه السلام) فرمود: هر که در مرثیه حسین(علیه السلام) شعری بگوید و بگرید و بگریاند، حق تعالی او را بیامرزد و بهشت را برای او واجب می‌‌گرداند.

منبع: منتهی الامال، ج ۱، ص

http://haroon.ir